Er zat eens een clowntje op de vensterbank,
te zwaaien met zijn benen,
zijn beentjes waren te mank,
zo kon hij nergens henen,

Dan maar kijken met de oogjes,
naar de dieren en de bloemen,
en de bijtjes die met boogjes,
rond om die bloemen zoemen.

Het clowntje dacht, ik heb hier ook wel plezier,
als de mensen de bloemen laten staan,
dan blijf ik op mijn bankje hier,
en hoef nergens heen te gaan.