Eenzaam opgesloten

In een wereld vol met mensen

Voelt hij zich verstoten

Vervlogen zijn al zijn toekomst wensen

Niemand die de moeite nam

Naar hem te luisteren

Niemand die te hulp kwam

Nu blijft alleen zijn fluisteren

Ze waren te laf

Bang om zelf slachtoffer te zijn

Nu staan ze bij zijn graf

Beseffen zijn verdriet en pijn

De schuldigen nooit aangewezen

ze gaan verder met hun leven

Hun pesterijen nooit bewezen

De ellende die ze hem hebben gegeven

Hij zag nog maar een ontkomen

Hij koos voor eeuwige rust

Vervlogen al zijn toekomstdromen

Terwijl zijn belager zijn geweten sust

Alles wat hij wilde in zijn leven

Was begrip en vriendschap

Wat hem werd gegeven

Was de genadeklap

Ter herrinnering aan zijn leven

Bied hulp als je pesterijen ziet

Hulp kun je op vele manieren geven

Sus jij jouw geweten niet