wederom een gedicht geschreven voor een vriendin, Echter met een kanttekening...het had ook op mij van toepassing kunnen zijn...voor al degenen die denken dat ze het niet waard zijn....je bent je eigen liefde meer dan waard.
Reflectie aan mezelf
Ik heb veel donkere dagen gekend
Ben niet echt door het leven verwend
Door bedrog en leugens geketend
Geloof in goedheid vergetend
Door ziekte gesloopt
Nog lange tijd gehoopt
Dat het beter zou gaan
Ik weer sterk zou staan
Soms ben ik bang voor wat nog gaat gebeuren
Zie nog te vaak gesloten deuren
Voel me dan heel erg boos
En zo machteloos
Echter wanneer ik in de spiegel kijk
Voel ik me heel rijk
Wanneer ik aan mooie momenten denk
En dit gedicht lees als een toekomst wenk
Want ik zie dan een sterke vrouw
Een waarop ik altijd vertrouw
Te vechten in deze achtbaan van mijn leven
Die me de wil om te leven heeft gegeven
Want alles wat ik heb meegemaakt
Heeft me diep van binnen geraakt
En ook liefde laten kennen
Het enige is, hier zal ik aan moeten wennen
Ik moet mezelf blijven beloven
Weer in dit mooie spiegelbeeld te geloven
Want de liefde die ze heeft
Weerkaatst in alles voor wie ze leeft
Dus lieve spiegelbeeld
Jij bent mijn grote voorbeeld
Want ik zie daar een sterke vrouw
Die terug zegt ''ik hou van jou''