wederom een gedicht geschreven voor een vriendin, Echter met een kanttekening...het had ook op mij van toepassing kunnen zijn...voor al degenen die denken dat ze het niet waard zijn....je bent je eigen liefde meer dan waard.

 

Reflectie aan mezelf

Ik heb veel donkere dagen gekend

Ben niet echt door het leven verwend

Door bedrog en leugens geketend

Geloof in goedheid vergetend

 

Door ziekte gesloopt

Nog lange tijd gehoopt

Dat het beter zou gaan

Ik weer sterk zou staan

 

Soms ben ik bang voor wat nog gaat gebeuren

Zie nog te vaak gesloten deuren

Voel me dan heel erg boos

En zo machteloos

 

Echter wanneer ik in de spiegel kijk

Voel ik me heel rijk

Wanneer ik aan mooie momenten denk

En dit gedicht lees als een toekomst wenk

 

Want ik zie dan een sterke vrouw

Een waarop ik altijd vertrouw

Te vechten in deze achtbaan van mijn leven

Die me de wil om te leven heeft gegeven

 

Want alles wat ik heb meegemaakt

Heeft me diep van binnen geraakt

En ook liefde laten kennen

Het enige is, hier zal ik aan moeten wennen

 

Ik moet mezelf blijven beloven

Weer in dit mooie spiegelbeeld te geloven

Want de liefde die ze heeft

Weerkaatst in alles voor wie ze leeft

 

Dus lieve spiegelbeeld

Jij bent mijn grote voorbeeld

Want ik zie daar een sterke vrouw

Die terug zegt ''ik hou van jou''