Dit gedicht is geschreven naar aanleiding van ervaringen niet alleen van mezelf maar ervaringen waar veel mensen met Fibromyalgie tegen aan lopen. vaak is er onbegrip omdat men niet ziet wat er van binnen bij een persoon speelt. aan de buitenkant is niets te zien maar van binnen worden we vaak opgevreten door pijn en vermoeidheid waar we dagelijks mee moeten leren om te gaan.
natuurlijk is dit gedicht niet alleen op fibromyalgie van toepassing, dit zou zo toe te passen zijn op elke chronische ziekte waar iemand mee te kampen heeft. ieder halt er zijn eigen stukje uit....
Niet kunnen slapen
Ken je dat gevoel
Van dat heen en weer gewoel
Je dekens bij elkaar te rapen
Wanneer je wil gaan slapen
Kussen een flinke duw te geven
Maar dat leidt zijn eigen leven
Elke bobbel aan je hoofd
Die je van je slaap berooft
Ligt hij eindelijk in het gareel
Nou dat scheelde niet veel
Moet je weer draaien op je zij
Alle spiertjes konen er weer bij
Word je weer gestoord
Je slaap illusie de grond in geboord
Want nu begint je rug weer te zeuren
En je zweetkliertjes gaan ook al meteen
Even afkoelen dan maar
Oei mijn oogleden worden nu toch zwaar
Weer lekker onder de deken
Is het slapen gaan weer verkeken
Zo woelen we de hele nacht
Pijntje hier, geluidje daar
Ik ben nu echt helemaal klaar
Slapen lukt niet zoals ik dacht
Nog even dan is de nacht weer voorbij
De schaapjes staan nog steeds in de rij
Laten we het nog eens proberen
Met ons lichaam door het bed heen te jongleren
Over roze wolken te gaan dromen
Zo moet die slaap toch wel komen
Een eeuwigheid heeft het nu geduurd
Nou mijn humeur is flink verzuurd
Het zandmannetje helpt ook al geen zier
Au, daar voelde ik weer een spier
Zal nu toch maar alle moed bij elkaar gaan rapen
Welterusten ik ga proberen toch nog wat te slapen
Heb genoeg van al dat gewoel
Ken jij ook dat stomme slapeloosheid gevoel
Nou slaak dan maar lekker
En zet vooral niet voor morgen die wekker
Want dan moet ik mijn slaap in gaan halen
Want niet kunnen slapen is echt balen
Ik wens je een goede nacht
Droom zacht